Skip to content
Menu Lid worden

Verslag: shredden in Les Sybelles

17 maart 2017

Busritten zijn traag, vermoeiend en duren altijd veel te lang. Dat is niet anders tijdens de busrit richting de wintersportvakantie van Coeliactive. We zitten twee aan twee in de stoelen. Zes mensen met coeliakie, zes zonder. Vijf vrouwen, zeven mannen. De jongste is 20, de oudste 27. De jongste en oudste zijn allebei een vrouw. Er zijn zes Zeeuwen in de groep. Zes mensen gaan skiën, zes snowboarden. Er zijn twee stelletjes.

Zo kunnen we nog wel even doorgaan met de statistieken. Feit is: veel mensen kennen elkaar nog niet zo goed, dus het mengt nog niet echt. We zitten naast de voor ons bekende gezichten en wisselen een beleefd woord met de mensen die we nog niet eerder hebben gezien.

Aan de voet van de berg

’s Ochtends komen we aan in het skigebied. Althans, skigebied: aan de voet van de berg is het groen en grauw. Geen sneeuw te bekennen. Het was al voorspeld, er was al anderhalve week geen sneeuw gevallen dus het zou bikkelen worden. Gelukkig klimmen we nog een aantal meters voor we er zijn. 

De eerste twee dagen is de sneeuw niet echt om over naar huis te schrijven. Het wordt al vroeg op de middag papperig en bovenop de berg is het na het middaguur alleen nog maar ijs om overheen te schuiven. Toch vermaken we ons prima, al moeten er op de eerste dag al twee mensen naar de EHBO vanwege lichte verwondingen. Eén iemand raakt voor de hele week af, de ander heeft alleen twee vingers met diepe sneeën erin.

De sfeer in de twee appartementen is goed. Er is een mix gemaakt: bestuursleden apart, de twee stelletjes ieder in een ander appartement, de Zeeuwen zijn onderling gemixt en er is een mooi verdeling van coeliakie-niet coeliakie. We verhuizen wat stoelen en bombarderen één kamer tot chillkamer. De rest van de week worden daar ’s avonds de kaartspelletjes en drankspelletjes gespeeld en de politieke discussies gevoerd. 

Sneeuw op dinsdag

Op dinsdag begint het te sneeuwen. En hard ook. We worden ’s ochtends wakker van de knallen van het lawinevuurwerk. Tien, nee twintig ontploffingen binnen een half uur: het kan niet anders dan pittig zijn. Het pad naar het appartement was al vrij onbegaanbaar, maar vanaf nu is elke heen- en terugtocht een ware onderneming. Gelukkig zijn er wat galante heren die de dames helpen met de oversteek. Een enkeling besluit de afdaling gewoon op de latten te doen.

We ontbijten en avondeten in een restaurant dat Les Barocks heet. We worden bijzonder vriendelijk ontvangen door de bediening, hoewel we weten dat we ze na avond één al flink tot last zijn. Een deel van de groep heeft een gemeenschappelijke voorliefde voor internetfilmpjes, memes en comics gevonden en overtroeft grap op grap. De andere helft van de tafel bekijkt het stel idioten met een meewarige blik.

Repen van Glutenvrije Markt

Het eten is gelukkig goed. Her en der krijgen mensen, onafhankelijk van elkaar en op verschillende momenten, last van glutenfouten, maar over het algemeen gaat het prima. Het brood is natuurlijk niet te eten, maar daar komen we ook niet voor. Dankzij de goede zorgen van Glutenvrijemarkt.com hebben we beschikking over een heleboel snacks voor op de piste. Repen van Eat Natural, nieuwe merken die we nog niet kennen: elke ochtend steken de glutenvrije mensen er een paar in de zakken van hun ski-jas. We proeven chocola, honing, noten en andere voedzame ingrediënten. Lekker, zeker als je bovenaan de piste zit en honger hebt. 

Om de sneeuw gaat het uiteindelijk, en die wordt gelukkig steeds beter. Jammer dat ze daarmee ook een groot deel van de afdalingen afsluiten. Hierdoor doen we het grootste deel van de week telkens hetzelfde rondje. Dat is prima, maar wel jammer van de skipas.

In een week leer je elkaar een stuk beter kennen. Mensen groeien dicht naar elkaar toe, er worden al plannen gemaakt voor volgend jaar. De busreis terug naar huis is een grote chaos: iedereen is de leukste thuis, iedereen voert het hoogste woord. Van het elkaar aftasten in het begin is niets meer te merken. 

Statistieken

Dan nog even de statistieken voor de volledigheid. We zitten twee aan twee in de stoelen. Zes mensen met coeliakie, zes zonder. Vijf vrouwen, zeven mannen. De jongste is 20, de oudste 27. De jongste en oudste zijn allebei een vrouw. Er zijn zes Zeeuwen in de groep. Zes mensen gingen skiën, zes snowboarden. Er zijn drie stelletjes.

Het was een prachtige week. Dank aan Roel voor het organiseren en dank aan Glutenvrijemarkt.com voor de genereuze sponsoring!

Wij werken samen met: